W Polsce obowiązuje zasada zdefiniowanej składki. Oznacza to, że wysokość emerytury zależy od sumy składek opłaconych w trakcie całej aktywności zawodowej. Wyliczenie emerytury sprowadza się do prostego dzielenia. Licznik to kwota zwaloryzowanych składek na ubezpieczenie emerytalne, które są zapisane na koncie ubezpieczonego i subkoncie, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego, czyli odtworzonej kwoty składek na ubezpieczenie emerytalne sprzed 1 stycznia 1999 r. Mianownik to wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia
Dla przykładu: osoba w wieku 60 lat, mająca na koncie 100 tys. zł składek, otrzyma miesięcznie 375 zł. Jeśli poczeka do 65. roku życia, ta sama kwota składek da już ponad 450 zł miesięcznie. Różnica robi się jeszcze większa, gdy uwzględnimy waloryzację, czyli coroczne podwyższenie wartości zgromadzonych środków. W ostatnich latach wskaźniki waloryzacyjne sięgały nawet kilkunastu procent.
„Opóźnienie przejścia na emeryturę przekłada się na realny wzrost świadczenia – nawet bez dodatkowych składek czy waloryzacji. Wynika to z krótszego prognozowanego okresu wypłaty emerytury. Dla 60-latka każdy rok zwłoki oznacza wzrost emerytury o 3,7%, a po 5 latach – o ponad 1/5 (20,7%). W przypadku 65-latka to odpowiednio 4,1% za rok i aż 23,4% po 5 latach. Połączenie trzech czynników – dodatkowych składek, waloryzacji i krótszego okresu wypłaty – znacząco zwiększa wysokość emerytury” – podkreśla rzecznik ZUS woj. mazowieckiego Wojciech Ściwiarski.
ZUS podkreśla też, że emerytura nie musi oznaczać końca kariery. Liczba pracujących seniorów wciąż rośnie. W 2024 roku aktywnych zawodowo było ponad 870 tysięcy emerytów – o ponad 50% więcej niż dekadę wcześniej. Coraz częściej decyzję o zakończeniu pracy odkładają również osoby, które mają już prawo do emerytury – w pierwszej połowie 2025 roku liczba nowo przyznanych świadczeń spadła aż o 18% w porównaniu z rokiem ubiegłym.
Fot. ZUS
pd
Komentarze